نقاشی که نقاش نشد

**javad** Fri Nov 27, 2009 5:37 pm

هیچكدام از معلمین او تصور نمی كردند روزی بی هیچ دغدغه و نگرانی مردم
سرتاسر دنیا، شیشه ای شیر را از یخچال بیرون آورند، آن را بنوشند و به یاد
این دانش آموز كم استعداد و بسیار معمولی بیفتند. «لویی» باوجود تمام سخت
كوشی و تلاشی كه در امر تحصیل از خود نشان می داد استعداد بسیار كمی در
مقایسه با سایر همكلاسی ها داشت.
تنها برجستگی او كه همه را به حیرت و تحسین وا می داشت توانایی بالا و فوق
العاده اش در نقاشی بود ساعت ها به كشیدن چهره اطرافیان مشغول می شد و
سرانجام اثری ارزشمند را خلق می كرد، در واقع بسیاری از افرادی كه نقاشی
های او را می دیدند فكر می كردند این نوجوان آرام و صبور روزی نقاش بزرگ
خواهدشد! و شاید هم بنابرتصور عده ای دیگر تنها كاری كه از عهده او برمی
آمد ماهیگیری یا مشغول شدن به دباغی پوست در كنار پدر بی سواد و كم دانشش
بود.
اما لویی جوان نه تنها به هنر و ماهیگیری بلكه به مسائل علمی، خصوصاً علم
شیمی علاقه فراوان داشت و گرچه استعداد خاصی در این زمینه نشان نمی داد و
هرگز كسی او را در این عرصه قبول نداشت اما در پرتوی یك اندیشه كه به او
می گفت: «هرگز تا مخالفتی و مخالفینی نداشته باشیم تأیید و تصویب نمی
شویم.» ناامید نشد و با تشویق پدر كه آرزو داشت روزی پسرش استاد دانشكده
كوچك شهرشان شود، هنر را رها كرد و دنیای نقاشی، نقاش برجسته فردای فرانسه
را به دنیای علم تحویل داد!
لویی از ۱۷سالگی تا ۲۰سالگی را با تدریس خصوصی و مطالعه كتب علمی گذراند
تا سرانجام رئیس دانشكده شهرشان او و پدرش را متقاعد كرد، توانایی های
لویی بیشتر از آن است كه به تدریس و تكرار مكررات در دانشكده ای كوچك
مشغول شود.
پاستور ۲۰ساله راهی پاریس شد تا در مركز علمی خاص دانشجویان برجسته در
رشته شیمی تحصیلات خود را ادامه دهد! با ورودش به دنیای شیمی بود كه
استعدادهای او بسیار بهتر از گذشته به سایرین نشان داده شد و زمانی كه
برای ارائه تحقیق پایان تحصیل، كار برروی كریستال نمك را شروع كرد بسیاری
از شیمیدانان هم عصرش این كار را بی فایده دانستند . اما مدتی نگذشت كه
موفقیتش در این عرصه برای او شهرت و رتبه خاصی در محافل علمی به ارمغان
آورد.
و همین موفقیت باعث شد ۵سال استاد شیمی دانشگاه باشد كه این حرفه نه تنها
از نظر علمی و اقتصادی برای او ارزشمند بود بلكه دریچه ای برای ازدواجی
موفق با دختر رئیس دانشگاه را پیش روی او گشود. لویی ۲۷ساله بود كه زندگی
مشتركش را شروع كرد.
لویی ۳۲ساله با پیشنهاد پدر یكی از دانشجویانش ناخواسته از دنیای شیمی
واردعرصه میكروب شناسی و ایمنی شناسی شد و باتوجه به علاقه زیادی كه در
رفع مشكلات مردم داشت به كمك دست اندركاران صنایع و كارخانجات رفت تا
مشكلات آنها را حل كند و پذیرش او اولین قدم در راه شیوه جدید
پاستوریزاسیون و امنیت در نوشیدن شیر، آب، آبمیوه و… شد.
اما سختكوشی دانشمند جوان پایان ناپذیر بود. چندی بعد از او خواستند تا در
زمینه مسائل كشاورزی و حل مشكلات و بیماری ها در زمینه كرم ابریشم و پیله
آن دست اندركاران را یاری دهد.
اوج كار و فعالیت پاستور در حل بیماری هاری، سیاه زخم و مهمتر از همه
واكسیناسیون و شیوه آن بروز كرد و جان بسیاری را حفظ كرده و خواهدكرد.
و تا پایان عمر بیشترین ساعات زندگی خود را در آزمایشگاه سپری كرد و آن جا
را مكانی مقدس می دانست. پاستور برخلاف موفقیت های بیشمارش در مسائل علمی،
زندگی دردآور و پررنجی داشت و هرچند در تمام دوران زندگی از وجود همسری
مهربان و فداكار بهره مند بود اما ۳دختر از ۴دخترش را بخاطر ابتلا به
بیماری در دوران كودكی از دست داد. خود او نیز در اثر كار و فعالیت شبانه
روزی به علت خونریزی و سكته مغزی در حالیكه برروی بیماری هاری تحقیق می
كرد از ناحیه چپ بدن مشكل حركتی پیدا كرد و فلج شد. او در تمام زندگی ساده
زیست و متواضع بود و در زمینه مسائل اعتقادی بسیار محكم عمل می كرد و
موضوعات علمی را جدای از مسائل مذهبی و اعتقادی نمی دانست و از آنها به
عنوان ابزاری برای پی بردن به راز شگفت انگیز خلقت یاد می كرد و می گفت
برای موفقیت در عرصه مسائل علمی باید همچون مسائل مذهبی در روح خود
جایگاهی برای پذیرش آن قراردهیم و شاید همین دیدگاه بود كه باعث می شد در
مقابل مخالفت مخالفین صبورانه عمل كند و هیچگاه منتظر تشویق، تمجید و یا
منافع مادی نباشد و سرانجام در لحظه مرگ در حالیكه در یك دستش دست همسرخود
و در دست دیگر صلیبی كه نشانگر اعتقادات عمیقش بود را می فشرد جان را به
جان آفرین تسلیم و حاصل تلاشهایش را به دنیا هدیه كرد.

با تشکر از وقتی که برای خواندن این مقاله صرف نمودید