زنگ انشا

از بچگی زنگای انشا رو دوست داشتم.معمولا زنگ آخر بود منم سرمو میذاشتم رو میزو به انشای دوستام گوش میدادم.تو دلم دعا دعا میکردم معلمم اسم منو بخونه.همیشه با یاداوری اون زنگا چندتا موضوع انشا خاص یادم میاد:معلم. نامه ای به خدا. مادر.تابستان خود را چگونه گذراندید؟و... شاید ۲تا از موضوع انشاهای مشترک دوران مدرسه همه ما اینا بودن:

اولیش : علم بهتر است یا ثروت؟؟؟

قول میدم۹۹درصدمون نوشتیم:"علم.زیرا با علم میتوان به ثروت رسید ولی با ثروت نمیتوان به علم رسید. "

دروغ میگم؟حالا اگه الان این سوالو ازتون بپرسن چی میگید؟البته الان برای پرسیدنش زوده.وقتش ۷ سال دیگست.زمانیکه یه فارغ التحصیل بیکار و بی پولیم!!!

دومیش : می خواهید در آینده چه کاره شوید؟

شما تو انشاتون چی نوشتید؟کیا از بچگی می خواستن دکتر بشن؟

منتظر جواباتون هستم.مرسی.

من که خداییش از همون بچگی می خواستم دکتر بشم. از بین بازی های بچگانه هم عاشق دکتر بازی یودم. مثلا مامانم میشد مریض و منم دکتر. با گوشی پزشکی که بخاطر علاقه بیش از حدم به پزشکی برام خریده بودن معاینش می کردم و بعدشم براش نسخه می نوشتم.

راستی چه دنیای قشنگی بود...

آسمان از اینکه نظردادیدخیلی ممنونم
ولی خواهش میکنم نظراتتون روبادرنظر گرفتن الان وهفت سال دیگه هم بگید ممنون

من از بچگی دوست داشتم یه موسیقیدان حرفه ای بشم مخصوصا" سبک کلاسیک مثل بت هوون و موتزارت رو علاقه داشتم و دارم
ولی الان ک ب این رشته اومدم کاملا" راضیم(بر خلاف خانوادم ک از اول میگفتن برم ریاضی)

من راضیم چون آینده خودمو روشن میبینم
من راضیم چون از اینکه واسه سلامتی دیگران بتونم کاری انجام بدم لذت میبرم
من راضیم چون آینده مالی خوبی رو میبینم
بزارین یه مثال واستون بزنم وقتی یه چیزی خراب میشه (مثلا" کامپیوتر یا موبایل ...) اولش آدم سعی میکنه اونو خودش درست کنه و اگه نتونست میبرش تعمیرگاه
ولی اگه خودش درستش کرد یک احساس پیروزی و افتخار ب خودش دست میده که من خودم اینو درست کردم(فک کنم بقیه هم اینجورن) حالا این احساس موقع درمان یک بیمار بنظرم صد برابر میشه و این احساس ب نظرم لذت بخش ترین چیز رشته پزشکیه

من هنوزم نظرم همونه.فکر می کنم از لحن صحبتم معلوم بود.تازه روز به روز داره اشتیاق و علاقم به پزشکی بیشتر میشه. به نظر من لذتی بالاتر از درمان کردن یه فرد بیمار و برگردوندنش به خانوادش نیست. بخاطر همین همیشه عاشق پزشکی می مونم...

من بچه که بودم دوست داشتم راننده ی مینی بوس قرمز شم
دوره ی راهنمایی دوست داشتم مهندس عمران شم
اما از وقتی با پزشکی آشنا شدم دیگه به هیچ رشته ی دیگه ای حتی فکر هم نکردم با این که خانواده مخالف بودن من راه خودمو اومدم
الانم اصلا پشیمون نیستم آرزوم یه پزشک خوب بودنه
البته از حالا میدونم آینده ی مالی مناسبی در پیش روم نیست ,کارم سخته,و مشکلاتم زیاد
اما من راهم رو انتخاب کردم

بازم خوبه من بعد از عيد سالي كه خواستم كنكور بدم تصميم گرفتم چي بخونم ديگه ببين قبلش چيا تو ذهنم بوده