می روم...

توشه ای برنمی دارم... زاد راهم عشق است
دل من پژمردست... من پی آب حیاتم
...می روم تا جاده نفس دارد
تا به جایی که تو رفتی بی من
تا به جایی که خدا در آن پیداست
تا به جای که سکوتش پر معناست
...و کلامش دم عیسایی دارد
من همین باقی این یک دو نفس را
می روم در پی جایی ....ح.ا

بسیار زیبا آقای علی بخشی شعر خودتونه؟ عالیه حتما ادامه بدید