من تن نتهایی باغ

hasan_kh Tue Feb 09, 2010 6:00 pm

بعد یک خواب زمستانی می اندیشم!
و به گل های فرخفته به دامان سکوت
من به یک کوچه ی گیج
گیج از عطر اقاقی ها می اندیشم
و بر یک زمزمه ی عابر مست
که ز تنهایی خود نا شاد است
من به دلتنگی شبهای ملول
و تهی مانده خود از شادی
ذهنم از خاطرها سرشار
و فرو آمدن معجزه در هستی من
مثل خوشبختی من...دورترین حادثه است...
من به خوشبختی ماهی ها می اندیشم
که در آن وسعت آبی با هم .....باز هم همراهند!
من به یک خانه می اندیشم...یک خانه ی دور
که در آن فانوسی می سوزد!
و در آن جای تو مانده است تهی...
و به گل های فراموشی آن گلدان می اندیشم!
که ز بی آبی پژمرده شدند
من به تنهایی خویش و به تنهایی باغ...
و به یک معجزه می اندیشم....

**javad** Tue Feb 09, 2010 6:35 pm

بسیار عالی بود حال کردم من تن نتهایی باغ Icon_lol

**رامین** Wed Feb 10, 2010 11:47 am

از سخنان اشو زرتشت:

من از برای مردمانم

این گونه به امداد عشق برخواهم خاست...

رستگاری خواهم آورد
سرود و سعادت،
باران و اردی بهشت
تب و ذلالت و شب را خواهم زدود

ما بی مرگ و ماندگار خواهیم ماند...

حالا بگو برساد
هزار درمان در هزار درمان برساد
عشق برساد و

عدالت برساد
این درفش برافراشته ی سپیده دمان من است! من تن نتهایی باغ Payamavareeshgh

من تن نتهایی باغ

من تن نتهایی باغ

من و تنهایی

Re: من تن نتهایی باغ