به آرامی آغاز به مردن نکن!

به آرامی آغاز به مردن مي كنی
اگر سفر نكنی،

اگر كتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
اگر از خودت قدردانی نكنی.






به آرامی آغاز به مردن مي كنی
زماني كه خودباوري را در خودت بكشی،
وقتي نگذاري ديگران به تو كمك كنند.




به آرامي آغاز به مردن مي كنی
اگر برده ی عادات خود شوی،
اگر هميشه از يك راه تكراری بروی...
اگر روزمرّگی را تغيير ندهی
رنگهای متفاوت به تن نكنی، اگر
يا اگر با افراد ناشناس صحبت نكنی.







تو به آرامی آغاز به مردن مي كنی
اگر از شور و حرارت،
احساسات سركش، از
و از چيزهايی كه چشمانت را به درخشش وامی دارند،
قلبت را تندتر مي كنند، و ضربان
دوری كنی...








تو به آرامی آغاز به مردن مي كنی٬
اگر هنگامی كه با شغلت، يا عشقت شاد نيستی ، آن را عوض نكنی
اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نكنی،
ورای روياها نروی، اگر
اگر به خودت اجازه ندهی
كه حداقل يك بار در تمام زندگي ات
ورای مصلحت انديشی بروی ...
-
امروز زندگی را آغاز كن!
امروز! مخاطره كن
امروز كاری كن!
نگذار كه به آرامی بميری!
شادی را فراموش نكن!















"پابلو نرودا ،ترجمه از احمد شاملو"

حضرت فردوسی (پیامبر ایرانی های اصیل )میگه:

بیا تا به شادی دهیم و خوریم
چو گاه گذشتن بود بگذریم
چه بندی دل اندر سرای سپنج
چه نازی به گنج و چه نالی زرنج