روز دوم محرم

**mahyar** Fri Dec 18, 2009 12:15 pm

روز دوم محرم :

امام حسين در روز ترويه يعنى هشتم ذيحجه سال 60 قمرى از مكه معظمه به
سوى عراق مهاجرت فرمود و پس از چند روز، لشكريان عبيدالله بن زياد به فرماندهى حر
بن يزيد رياحى با آن حضرت مواجه شده و مانع حركت آن حضرت به سوى كوفه شدند. گرچه
حر بن يزيد، ماموريت داشت با امام حسين برخورد شديد نمايد وليكن رفتار وى با آن
حضرت بر رفق و مدارا بود. به همين جهت حر و لشكريانش در نماز جماعت امام حسين شركت
می‌كردند و به خطبه‌هاى دلنشين وى گوش جان می‌سپردند و اين دو سپاه، چند روز بدون
هيچ‌گونه مشكلى در كنار هم بودند.
اما عبيدالله بن زياد كه عطش فراوان براى جنگ با اباعبدالله الحسين داشت، نامه‌هایى
به حر بن يزيد نوشت و وى را مامور سخت‌گيرى بر امام حسين نمود. حر بن يزيد نيز طبق
فرمان، راه را بر امام حسين و يارانش مسدود نمود و آنان را به سوى منطقه خشك و بى
حاصل به نام كربلا هدايت كرد و در آنجا آنان را در محاصره خويش قرار داد. قافله
امام حسين چون به سرزمين كربلا رسيدند، آن حضرت پرسيد: اين زمين چه نام دارد ؟ عرض
كردند: كربلا. آن حضرت تا نام كربلا را شنيد، فرمود: اللهم اني اعوذ بك من الكرب
والبلاء. اين، موضع كرب و بلا و محل محنت و عنا است، فرود آييد كه اينجا منزل و
محل خيمه‌هاى ما است و اين زمين، جاى ريختن خون ما است و در اين مكان قبرهاى ما
واقع خواهد شد. جدم رسول خدا مرا به اين امور خبر داد. به ناچار آن حضرت و ياران و
اصحابش در روز پنجشنبه دوم محرم الحرام سال 61 قمرى در آن سرزمين فرود آمدند و
حربن يزيد نيز با سپاهيانش در مقابل آن حضرت، خيمه زدند.

كيست عاشق آن كه تا پروانه سان پروا كند
جاى در آتش ز شوق شمــــع، بى پروا كند

كيست عاشق در جهان چون سرور آزادگان
كو بخون پاك خود اســــــــــلام را احيا كند

كيست عاشق آن كه با ايثار اكبر چون خليل‏
راز عشق بى نشان را در جهـــان افشا كند

كيست عاشق آن كه از دريا برآيد خشك لب‏
و زغم طفلان ز غيرت ديـــــده را دريا كند

جان به قربان علمدارى كه گر دستش فتاد
درگه اعجاز، چون موســــى يد بيضا كند

دست عباس دلاور گشت در ميـــدان قلم
تا بدان طومار مردى را بخون امضا كند

در شمار چاكرانش گر درآيد «افتخار»
فخرها بر شــــــــهرياران همه دنيا كند