شوخی با سهراب

می خواهم از خودم بگویم
از تنهایی ام
از حیاتی که دارم
از دوستانم که آیینه مظهر ایشان است
از سیمایم
خسته از روزگارم
چون چاکری por ناله ام
چون مینایی شکسته ام
مثال نسترن pazhmordeam
گاهی بخشی از روز اشکانم چون بلوری قیمتین از چشمم می افتد
ولی با خود peymani دارم خجسته
که puyan باید بود چون رود
در دلم بشارت روزهای sepidاست
pas معبود را شکری باید شاید فردا بهار است
از درون مرا ارشادی است به بودن به حیات به زندگی
برای خودم اصولی دارم ثابت
چون نیلوفر دورشان pichideam
مرادی دارم سرو قامت
مهدیس رو
چون امیری por غرور
شهره ی شهر به ناز
شاعر-بابک ممقانی قاضی جهانی