روز چهارم محرم

**mahyar** Sun Dec 20, 2009 3:33 pm

روز چهارم محرم :

در اين روز عبيدالله بن زياد مردم را در
مسجد كوفه گردآورد و خود به منبر رفت و گفت : اى مردم ! شما آل ابى سفيان را
آزموديد و آنها را چنان كه مى خواستيد، يافتيد! و يزيد را مى شناسيد كه دارياى
سيره و طريقه اى نيكو است و به زير دستان احسان مى كند. و عطاياى او بجاست . و
پدرش نيز چنين بود، و اينك يزيد دستور داده است كه بهره شما را از عطايا بيشتر كنم
و پولى را نزد من فرستاده كه در ميان شما قسمت نموده و شما را به جنگ با دشمنش
حسين بفرستم اين سخن را به گوش جان بشنويد و اطااعت كنيد.سپس از منبر به زير آمد و
براى مردم شام نيز عطايايى مقرر كرد و دستور داد تا در تمام شهر ندا كنند كه مردم
براى حركت آماده باشند، و خود و همراهانش به سوى نخيله حركت كرد و حصين بن نمير و
حجار بن ابجر و شبث بن ربعى و شمر بن ذى الجوشن را به كربلا گسيل داشت تا عمر بن
سعد را در جنگ با حسين كمك نمايند. پس از اعزام عمر بن سعد به كربلا، شمر بن ذى
الجوشن اولين فردى بود كه با چهار هزار نفر سپاهى آزموده براى جنگ با امام حسين
عليه السلام اعلام آمادگى كرد و بعد يزيد بن ركاب كلبى با دو هزار و حصين بن نمير
با چهار هزار نفر و مضاير بن رهينه مازنى با سه هزار نفر و نصر بن حرشه با دو هزار
نفر كه جمعا بيست هزار نفر مى شدند.

بگذار تا بگریم چون ابر در بهـــــاران
کز سنگ گریه خیزد روز وداع یاران

هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد
داند که ســـخت باشد قطع امیـــــدواران

با ساربان بگویید احوال آب چشمــم
تا بر شتر نبندد محمل به روز باران

بگذاشتند ما را در دیده آب حســـرت
گریان چو در قیامت چشم گناهکاران

ای صبح شب نشینان جـــــــانم به طاقت آمد
از بس که دیر ماندی چون شام روزه داران

چندین که برشمردم از ماجرای عشقت
اندوه دل نگفتـــــــم الا یک از هزاران

سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل
بیرون نمی‌توان کـــــرد الا به روزگاران

چندت کنم حکایت شرح این قدر کفایت
باقی نمی‌توان گفت الا به غمگســـاران